Η ανθρωποφαγία κατά των δημοσίων υπαλλήλων είναι διάχυτη πλέον. Έχουμε στοχοποιηθεί από τον κυβερνητικό συνεταιρισμό με την πολύτιμη συνδρομή της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου. Παντελώς ανεκπαίδευτοι τύποι έως και αμόρφωτοι μετατράπηκαν σε κυνηγοί κεφαλών. Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, δημοσιογράφοι-επιχειρηματίες χρόνια τώρα πετούν βέλη εναντίον των εκπαιδευτικών, ως αποτέλεσμα προφανώς μιας ψυχολογικής έξαρσης και λιγότερο ως αποτέλεσμα μιας έλλογης σκέψης. Ιδιαίτερα μετά την επιβολή των μνημονίων διαβάζουμε και ακούμε διάσπαρτες επικρίσεις για το επίπεδό μας, για το ότι δεν δεχόμαστε αξιολόγηση, για τη μονιμότητα, για την 10μηνη εργασία, για τις αργίες, για τις εκλογές που διενεργούμε καθημερινές και εργάσιμες ημέρες, για τα 840 ευρώ που λαμβάνουμε, για τα φροντιστήρια που κάναμε, για τις λίγες ώρες εργασίας μας κλπ κλπ.
Με μια πρόταση: φταίμε για όλα τα δεινά της χώρας. Άσχετα αν εμείς λάβαμε τριτοβάθμια παιδαγωγική και επιστημονική κατάρτιση εξειδικευμένη στο επαγγελματικό μας πεδίο. Άσχετα αν ελεγχθήκαμε όχι απλά με διαδικασίες ΑΣΕΠ αλλά με διαγωνισμό ΑΣΕΠ, άσχετα αν εμφανίζουμε το υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο (σε επίπεδο κεκτημένων ακαδημαϊκών τίτλων) μεταξύ του συνόλου των δημοσίων υπαλλήλων. Περισσότερη κριτική και απαξίωση έχουμε δεχθεί οι εκπαιδευτικοί παρά αυτοί που "βούτηξαν το δάχτυλο στο μέλι" και εκεί είναι το τραγικό της ιστορίας. Τελευταίο κουσούρι που έχουμε και δεν ξέραμε προφανώς είναι πως είμαστε και ψυχολογικά "ελεγχόμενοι" καθώς χιλιάδες εξ ημών έχουν πάρει αντίστοιχο χαρτί γνωμάτευσης ή έχουν επικαλεστεί αντίστοιχους λόγους για να απέχουν από διδακτικά καθήκοντα. Και εκεί που περιμένεις ΕΠΙΣΗΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΜΟΔΙΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΔΙΑΨΕΥΣΗΣ αριθμών και ψευδών ειδήσεων...εκκωφαντική σιωπή. Προφανώς ΒΟΛΕΥΕΙ η διασπορά ψευδών ειδήσεων και απαξίωσης της επαγγελματικής μας ομάδας.
Και κάπου εκεί πιστέψαμε πως τα έχουμε δει και ακούσει όλα. ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΟΧΙ.
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, 14 Απριλίου 2013, σελ.59. Στήλη COPYPASTE του Αντώνη Πανούτσου. Τίτλος άρθρου ''Η Ελλάδα βουλιάζει και το Δημόσιο το χαβά του".
Ασκεί κριτική ο αρθρογράφος που χαίρει εκτίμησης και διαμορφώνει κοινωνικές αναπαραστάσεις για γεγονότα και πρόσωπα όχι μόνο αθλητικά ή για την ακρίβεια σπάνια αθλητικά πλέον για το ελληνικό δημόσιο και τις ευθύνες των δημοσίων υπαλλήλων για την κατάσταση της χώρας. Κατά το γνωστό φταίμε οι δημόσιοι υπάλληλοι ΓΙΑ ΟΛΑ. Και κλείνοντας κρατάει το "καλύτερο"....
''Γιατί λοιπόν κάτι που είναι ανεφάρμοστο στην πραγματική ζωή είναι εφαρμόσιμο στο Δημόσιο; Πώς και πότε αποφασίσαμε ότι στον ιδιωτικό τομέα κάποιος θα χάσει τη θέση του αν δεν δουλεύει αλλά στον δημόσιο και δάσκαλος να είναι που βάζει χέρι στα παιδάκια στο Δημοτικό μπορεί να συνεχίσει να δουλεύει; Η μάχη δεν δίνεται για τους επίορκους, αλλά τη δίνει ένα σύστημα του Δημοσίου που θέλει να διατηρήσει τους νόμους και τον κώδικα ακόμα και αν η Ελλάδα βουλιάξει''.
Ο κος Αντ.Πανούτσος με τη δημοσιογραφική ελευθεροτυπία και το αναφαίρετο δικαίωμα δημόσιας τοποθέτησης, στο ιδιωτικό μέσο που εργάζεται ΠΛΕΟΝ έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να εκφράζεται κατ' αυτό τον τρόπο για τους Δασκάλους, συγχέοντας άθλιες πράξεις από άθλιους/άρρωστους ανθρώπους με μια επαγγελματική ομάδα. Πειθαρχικό δίκαιο υπήρχε για ποινικά κολάσιμες πράξεις των εκπαιδευτικών στο δημοσιοϋπαλληλικό κώδικα, δεν ανακαλύψαμε ξαφνικά την Αμερική. Το αν δεν λειτουργούσαν τα πειθαρχικά συμβούλια με παρεμβάσεις κάποιων, είναι προφανές πως πρέπει να αναζητηθεί ποιοί είναι αυτοί οι "κάποιοι"; Είναι συνδικαλιστές; Είναι πολιτικοί "άρχοντες"; Είναι δημοσιογραφικά συμφέροντα; Σίγουρα πάντως, ένας εκπαιδευτικός από μόνος του δεν μπορεί να κωλυσιεργήσει την εκδίκαση της υπόθεσης του. Το ζητούμενο όμως είναι το αίμα. Είναι οι απολύσεις και οι χιλιάδες πρώην δημόσιοι υπάλληλοι που θα προστρέχουν στην Πλατεία Κλαυθμώνος να θρηνήσουν για την απώλεια της εργασίας τους. Με όποιο κόστος, με όποιο τίμημα, πρέπει να φύγουν χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι και άρθρα σαν του Αντ.Πανούτσου ενισχύουν την αντίληψη πως οι εκπαιδευτικοί είμαστε πολλοί, είμαστε αμόρφωτοι, είμαστε τεμπέληδες, είμαστε κοπανατζήδες, είμαστε καλοπληρωμένοι, είμαστε ψυχολογικά διαταραγμένοι και ίσως και σωματικά!!! Δυστυχώς είναι δύσκολο για εμάς, τους εκπαιδευτικούς, να μιλήσουμε "καφενειακά" ώστε να ανταλλάξουμε απόψεις σε αυτό το επίπεδο επιχειρημάτων.
Αλήθεια όμως, το ότι εκείνος καλύπτεται από τη δημοσιογραφική ελευθεροτυπία και μπορεί να λέει ότι "γουστάρει" πραγματικά, ενώ εγώ αν του απαντήσω θα μπω σε διαθεσιμότητα για προσβολή της υπηρεσίας, δεν τον ενδιαφέρει. Μάλλον τον εξυπηρετεί. Σε άλλη περίπτωση χρήσιμη θα ήταν η παραίνεση να επισκεφθεί κάποιον εξειδικευμένο θεράποντα ιατρό για το νόσημά του, προκειμένου να μιλήσει για τη δική του εκπαιδευτική εμπειρία και τους ανθρώπους που τον οδήγησαν στη συγκεκριμένη δημοσιογραφική/προσωπική θέαση των εκπαιδευτικών. Η ψυχαναλυτική προσέγγιση θα αποβεί πολύτιμη και σίγουρα λυτρωτική για τον ίδιο, έστω και και στην ηλικία του.
Ουδατζής Νίκος
ΠΕ60 Νηπιαγωγός
2ο Ολοήμερο Νηπιαγωγείο Ν.Μαρμαρά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου